Φεβρουάριος 2024

Η καύση της βιομάζας είναι κλιματικά ουδέτερη γιατί με αυτήν επιστρέφεται στην ατμόσφαιρα το διοξείδιο του άνθρακα που είχε δεσμευτεί με τη διαδικασία της φωτοσύνθεσης. Ωστόσο, δεν είναι πάντα αειφορική. Η υπερ-υλοτόμηση των δασών και η αλλαγή χρήσεων γης με σκοπό την καλλιέργεια ενεργειακών φυτών σε βάρος φυσικών οικοσυστημάτων και καλλιεργειών φυτών για διατροφή οδηγεί σε υποβάθμιση του περιβάλλοντος, σε αύξηση των τιμών βασικών ειδών διατροφής και τελικά σε χειρότερο αποτέλεσμα και για το κλίμα. 

Ο έλεγχος των κριτηρίων αειφορίας στη χρήση της βιομάζας δημιουργεί ένα πλαίσιο ορθής χρήσης της. Επιπλέον, βοηθά στον εντοπισμό περιπτώσεων «ξεπλύματος» αποβλήτων μέσω των εφοδιαστικών αλυσίδων παραγωγής, διακίνησης και καύσης ρευμάτων βιομάζας για παραγωγή θερμικής ενέργειας στη βιομηχανία. 

Φυσικά, όπως κάθε άλλη Ευρωπαϊκή προσπάθεια, το σχετικό νομικό πλαίσιο είναι γραφειοκρατικό και αργό αλλά είναι προς τη σωστή κατεύθυνση.